viernes, 22 de mayo de 2009

UNA MEZCLA DE COLOR

Mi vida es como una paleta de mezclas de un pintor, aunque a veces me da la sensación que me falta espacio y busco un caballete y si aun así veo que no llego voy a una pared y empiezo a buscar mi mezcla preferida la que me gustaría encontrar y nunca perder. Pero la vida ya sabemos como es y no se conforma con una sola mezcla cada día nos pide una distinta.
Eso sin contar ya no como nosotros nos levantemos ese día porque creo que la mezcla sería rapida y eficaz para el resto del día sino ya vendrá alguien a estropear esa obra de arte que tanto nos ha costado hacer y tendremos que ir haciéndole retoques que al final del dia se convertirá en una mancha que nos costará tres días en borrar.
Así pasan los días, los años y toda nuestra vida la dedicamos con incapié a ir poniendo color a nuestros días soleados aunque haya nubes amenazando tormenta. Todos esos esfuerzos, todas esas ansias por seguir construyendo el arco iris. Por no querernos quedar con un solo color porque luego nuestra vida sería una monotonía constante.
Pero luego hay etapas que parecen que no quieren desaparecer y nos obligan casi en somnolencia a utilizar más un color que otro y siempre será uno de los más oscuros. Y yo que siempre busco ese color neutro, o ese verde esperanza para no perderla nunca a pesar a de los pesares. Tampoco busco ni quiero ese rosa porque no quiero una vida así sin enterarme de lo que ocurre a mi alrededor. Quiero tener los ojos bien abiertos y disfrutar, y si debo llorar llorare, y si rio reiré, pero no quiero perderme nada.
Quizá mi defecto es que soy demasiado exigente conmigo misma, por eso siempre busco esa paleta, ese caballete o esa pared para hacer mis mezclas, y puede que por eso no dejo que surjan a veces de mi mis propios colores.

25 comentarios:

Evohé Mar dijo...

MMMMMM......¿OYE?...TU Y YO ....¿NO NOS CONOCERIAMOS EN OTRA GALAXIA? ¿ POR QUE ESCRIBES LO QUE ESRIBES ? ¿ TE LO HE DICTADO YO EN ALGUN MOMENTO ? O POR EL CONTRARIO ¿ POR QUE ESTOY TAN DE ACUERDO CONTIGO ?....CUIDATE CIELO.

Berta dijo...

Penso que tots neixem amb un color,...el nostre color, i cada dia, cada setmana, cada mes i cada any anem afegint colors a la nostra vida, a la nostra obra d'art; uns la tenen més fosca, més trista i altres més alegra, més viva, però tots pintem traces cada dia de la nostra pròpia vida.
M'ha agradat molt el post d'avui....

Soul dijo...

Pues déjate llevar, Anna, de vez en cuando no hay que exigirse tanto...

Un beso fuerte y buen fin de semana!!!

Anónimo dijo...

la de arriba soy to: alma máter, a veces no se qué pasa que sale así...

Mariluz GH dijo...

Nos pasamos un cuarto de nuestra vida rechazando los colores que nos han impuesto; otro cuarto, probando colores para que los demás nos vean a su gusto; un cuarto más, pintando a los otros con los que a nosotros nos gustan y cuando ¡por fin! creemos tener definido el color -¡nuestro color- descubrimos que es el último cuarto de vida, y que lo importante no es el color sino las 'cosas' que pintamos con él. Nosotros somos los pintores nunca la paleta :-))
Bonito post nos has traído hoy, Anna.
Eres una bandida... me haces pensar en viernes ¡y no me gusta pensar! jajaja
Un beso (o do')

Dashina dijo...

Qué sería de nuestra vida sin colores, sin diversidad. Está claro que el problema que no siempre tenemos la combinación que nos gusta, pero es cuestión de llevar siempre una paleta de reserva.

Besitos y feliz finde!

Oscuro dijo...

Me ha encantado el final, para bien o para mal la vida hay que vivirla, no puedes simplemente pasar por ella.

Un beso

Anónimo dijo...

Pues sí... hay gente que deja unos manchurrones estupendos, pero también la hay que ayuda con el pincel... Y perfecto ver el cuadro con los ojos bien abiertos... es nuestro cuadro.
Besicos

LORDS de Ecuador dijo...

Las mezcla de colores es infinita..todos los dias nace uno diferente en nuestras vidas...si no fuese así que aburrido seria...te imaginas tu vida en blanco y negro???

carmen dijo...

Cariño en la vida no se puede exigir tanto,hay que ser un poquito mas una de cal y otra de arena,por que no todo el mundo ve los lienzos con los mismos colores y hay que ser un poquito tolerante,aunque a veces te fastidie y el color sea en tonos oscuros.
Por que en ello esta el equilibrio del color,y la belleza,para sentirte feliz con la pintura.

Un besito con todo mi cariño,cielo.

Inés Bohórquez (Ibo) dijo...

Sabes que también coincido con Alejandra, siento como si este post lo hubiese escrito yo!
Y es que de esto se trata, y como siempre lo escribo "todos somos el reflejo de todos" y esa sensación de que le faltan o le sobran colores a tu vida es mas bien como si en la paleta de los días de hubiesen perdido algunos colores dentro de tanta cofusión no lo crees?
Aunque es cierto mi querida amiga, la vida hay que vivirla y si tienes los colores de la felicidad pues mucho mejor...
un beso linda y nos seguimos visitando o mirando como quien dice en el espejo de la realidad todos somos los mismos!

Soñadora dijo...

Algo así me pasa a mí también. No todos los días son del mismo color, los hay luminosos y brillantes, pero no faltan los opacos y oscuros, pero eso hace de cada día un día especial, y cómo bien dices, si hay que reir, reiremos, si hay que llorar, lloraremos, pero lo importante es vivir y sentir!
Besitos,

elrojoenmiscuadros dijo...

a la vida le faltan colores que nunca se encuntran por si solo, pero si con ayuda de los colores que ya temenos
un beso gracias por pasar:)
mari.

Anónimo dijo...

Anna, creo que lo que importa es el resultado final de la obra. Que tu cuadro, sobre todo, te guste a tí y que los tintes empleados, salgan de tu corazón.

Un abrazo.

Anónimo dijo...

La vida tiene muchos colores, lo importante es disfrutar de cada uno de ellos...

Besitos

cyber_ninia dijo...

estoy de acuerdo contigo la vida es como una pintura donde trazamos con un pincel colores tras colores, unos se unifican, otros se mezcla, logramos nuevos, borramos algunos sin querer, desechamos otros y haci hasta el final....

pero lo mas importante es que hay que disfrutar de esos claros, oscuros, esperanzados, amorosos, y todos esos que se van mezclando y mezclando....

chaus!!!

Núria dijo...

Què bonic i original fer una analogia de la vida amb una paleta de colors. Ja saps que m´agrada pintar, però no havia fet mai aquesta reflexió. A mi em sembla que els colors surten espontàniament i estan més en el subconscient i flueixen dúna forma espontània, sense reflexió. Però vigila i no deixis que ningú, sense el teu permís, t´embruti la paleta.

Entresexos dijo...

Hola cielo, pasate por mi casita que tienes un regalo...
Besotes.
Fade.

clave de sol dijo...

si...simple y complicado a la vez...
como todo creo yo...

depende desde donde se lo mire...
en mi caso, a veces se vuelve complicado por la distancia que se interpone.
pero no me rindo, sigo desafiando al tiempo y al espacio.


no abandones la busqueda de esa paleta llena de colores que queres!!
te agrego un color, hoy me siento violeta! no se que caracteristicas tiene, pero me da la sensacion de que puede ser agresivo y tierno a la vez...
asi me siento hoy jeje


besos!!

Elen dijo...

No dejes de nadie te pinte. Busca tus colores y vive!!
Un beso!

Anónimo dijo...

a veces ayuda a salir de nosotros mismos para poder ver a través de otra mirada, de esa forma conseguiremos no hacer siempre nuestro lo que no es.

Liz Marin dijo...

esta vida es igual que una paleta de color como dices tenemos de todos los colores

besitossss

carmen dijo...

Paso a saludarte y decirte gracias.
Feliz semana cariño.

Un besito con todo mi cariño.

Evohé Mar dijo...

SI...YO YA SE COMO ERES....YO TAMBIEN ME HE MONTADO MI PELICULA, NO TE PUEDES IMAGINAR TODO LO QUE TRASMITEN TUS ESCRITOS, CUANDO TE DIGO QUE ME SIENTO IDENTIFICADA CONTIGO EN LO QUE DICES ES CIERTO.
FISICAMENTE TENGO UNA IMAGEN DE TI, ME DA LO MISMO SI ES ACERTADA O NO,PERO SE QUE ME ENCANTA LO QUE CUENTAS , LO SENSIBLE QUE ERES LAS GANAS QUE TIENES DE AMAR Y SER AMADA , INTUYO TUS MIEDOS , TE IMAGINO CON UNA SUDADERA ENORME TRES O CUATRO TALLAS MAS GRANDE DE LO QUE TE CORRESPONDERIA , SENTADA ANTE UNA MESA CON UN TÉ O CAFÉ , QUEMANDO UN CIGARRILLO Y DESNUDANDO TU ALMA ANTE EL ORDENADOR.POR ESO Y MUCHAS MAS COSAS DIGO QUE SE COMO ERES, POR ESO TE DIGO QUE POR FAVOR NO CAMBIES NUNCA , CON TODO LO QUE HAS LUCHADO Y HAS VIVIDO NADIE TIENE DERECHO A INTENTAR CAMBIARTE. ERES UNICA Y REAL .MUCHOS BESOS CIELO.

Anónimo dijo...

Yo creo que si dejas que tu corazón guie tus manos, saldrá una onita mezcla que dará luz a tu vida.

besos.