jueves, 11 de junio de 2009

A DEMASIADA VELOCIDAD VA LA VIDA

A veces dependiendo en que etapa se encuentre una, se da cuenta que la vida va demasiado deprisa, cuando una quiere hacer tantas cosas, pero sabe que no llega, que le faltan tantas cosas para poder lograr lo que quiere, como corre la vida...!
Cuando ves que algo se te escapa de las manos, eres consciente de ello, pero no ves cual es el remedio adecuado para ello, como corre la vida...!
Cuando quieres realizar sueños, cuando te empeña en hacer tantas cosas en un pequeño espacio de tiempo, como corre la vida...!
Cuando empiezas haber un poco de luz, cuando más gasolina necesitas para la mecha, más lejos está esa maldita oportunidad, como corre la vida...!
Cuando más necesitas ese apoyo incondicional, mas agujeros encuentras en el camino donde se han escondidos todos, como corre la vida...!
La vida no conoce de estados de ánimos, ni de sobresaltos, ni de bajas, ni de enfermedades, ni de carencias, ni de nada, solo corre a gran velocidad y si no vas a su ritmo te das cuenta que vas perdiendo los días, las semanas, los años y que por mucho que busques y busques ya no los van a encontrar.
Todos esos momentos se quedaron en el olvido, en un pasado que forma parte de ti aunque a veces nos cueste asimilarlo, o no queramos contarlo en nuestro calendario de la vida, pero ahí está ahí seguirá recordándonos esos días perdidos.
A veces pienso que estúpida soy por dejar que mi propio calendario me coma a bocados, pero llega un momento que no todo depende de una, el universo no gira a mi alrededor a pesar de que hay gente que parece no entenderlo, hay cosas que vienen del exterior y que te sacan de esta basura inquisidora.

46 comentarios:

Lunaria dijo...

Y cuantos más años cumples, más rápido los ves pasar, y una se sorprende de que aquello que dejó atrás hace mucho más tiempo del que creíamos.
Por eso hay que disfrutarla segundo a segundo.
Besos.

Dashina dijo...

Es cierto, el tiempo nos pasa volando, raudo, parece que no nos deja tiempo de saborear cada bocado.

Besos

Conxa dijo...

deprisa??? que me vas a decir a mí que ayer iba corriendo detrás de las mariposas y hoy estoy menopausica perdida !!!!

Oye, que chulo el regalito de Mariluz!!

HARGOS dijo...

bueno asi es la vida, una veces es un trajin desesperado , y otras te desespera el poco trajin , pero es lo que nos toca vivir ,un besazo preciosa

Anónimo dijo...

Tienes razón...va demasiado deprisa, y hay muchos momentos que hasta que no pasan no te das cuenta de que deberías haberlos disfrutado más...
Besos.

Violeta dijo...

Ay niña que razón tienes, me encantó tu reflexión. saludo. navegante

Zerep Nauj dijo...

TE CREO... PARECE QUE FUE AYER CUANDO APRENDES A VIVIR Y MIRAS ATRAS Y VES LO QUE HAS ECHO EN UN PLIS-PLAS. UN BESO, MI CARITA DE ANGEL.

Zerep Nauj dijo...

TE CREO... PARECE QUE FUE AYER CUANDO APRENDES A VIVIR Y MIRAS ATRAS Y VES LO QUE HAS ECHO EN UN PLIS-PLAS. UN BESO, MI CARITA DE ANGEL.

Evohé Mar dijo...

TODO ESO TE OCURRE PORQUE ESTAS VIVA....PERO ES CIERTO DESPUES DE UNA FASE , ALGO...LENTA....CUANDO SE DESPIERTA DE NUEVO TODO VA COMO EL TITULO DE TU BLOG "DEMASIADO DEPRISA" PERO ESO DA VIDILLA...SOLO HAY QUE COGER AIRE Y EMPEZAR A CAMINAR...BESOS CIELO.

Anónimo dijo...

El tiempo corre, vuela.. .y cuando uno voltea hacia atrás se da cuenta que ya está cargado de canas y recuerdos. Vive a plenitud, no hay de otra.
Un fuerte abrazo.

Selene dijo...

creo que pasa demasiado de prisa lo importante es que sepamos disfrutar lo buenos momentos al maximo y los otros solos dejarlos pasar y en contrar una buena gasolinera para que no se nos acabe el combustible .

una hermosa reflexion .

cuidate mucho anna .

un beso

Mariluz GH dijo...

Recuerdo cuando quería llegar a los 21 y mi madre me dijo que ya los echaría de menos... que a partir de esa edad el reloj se convierte en ventilador y no para de dar vueltas ¡ya tengo 53, quién lo diría! (el oncólogo no jeje pero le gané).
Te deseo un hermoso ventilador en tu vida, Anna, para que sigas añadiendo vida a tu vida ¡vívela que no hay otra!
un beso
.
.
.
la tristeza la he sumergido en la playa (que estaba helada, por cierto) a ver si cuando baje después sigue ahí y me deja seguir mi vida.
Otro beso (y gracias por el comentario "rollo abrazo oso") ;-)

LORDS de Ecuador dijo...

La vida pasa volando..es por eso que hay que aprovechar cada minuto...vivirlo como el ultimo...no estacionarse pensando que pasara mañana...simplemente..vivir el dia a dia...

Hoy veo a mi hijo jugando y me veo reflejado en mi niñez...somos tan parecidos en lso gustos que a veces tambien me siento a jugar con el con sus juguetes..

BocaDelcielo dijo...

demasiado rápido, pero la vida corre igual para todos...

Natalia Astuácas dijo...

Y vuela, y corre y se va a a veces sin nosotras... sigue...
Pero otras veces vamos primero nosotras que la misma vida y la esperamos y nos impacientamos...

Un fuerte abrazo Anna, cuidate cariño, besos.

Berta dijo...

I taaant que va depressa!!! Massa diria jo... Hem d'aprendre a disfrutar al MÀXIM els bons moments que ens dóna, ja que mai es repetiran, i quasi bé sempre ens n'adonem quan ja han passat!

Berta dijo...

I taaant que va depressa!!! Massa diria jo... Hem d'aprendre a disfrutar al MÀXIM els bons moments que ens dóna, ja que mai es repetiran, i quasi bé sempre ens n'adonem quan ja han passat!

FAIL dijo...

Hola preciosa!!!!

NUNCA EL TIEMPO ES PERDIDO...

Y ya estás tardando en pasarte por mi blog a recoger una cosita...

Besos

Sara Ham dijo...

Hola Anna, que lindo leerte!!!, es verdad lo que decís, a veces pienso en esto que escribis, otras siento que quiero resultados rápidos, cuando tengo una meta quiero que llegue ya!, y no me doy cuenta que todo lleva su tiempo, a veces desearía que el tiempo quede en algun lugar, para poder volver a recuperar el que perdí...

Lolami dijo...

Corre tan deprisa que aveces nos hace caer, y perdemos un tiempo precioso en recobrarnos, pero creo que va deprisa para todos, y no tenemos más remedio que ir a su ritmo.
Me ha gustado mucho como lo expresas.

Un abrazo.

Cosas de todos los dias dijo...

Querida Anna, creo que la vida si conoce de esos sentimientos que se sienten, el tiempo es el que no los reconoce, no nos da tregua.
Asi que a tratar de vivir, a pesar de todo y dando batalla.
Bss.
Con aprecio una nueva compañera de este mundo blogguer.

MFe dijo...

Lo importante no es correr, es llegar... aunque sea pasito a pasito.. pero es cierto que todo pasa demasiado rápido... Ojalá a veces pudiéramos detener el tiempo ¿verdad?.

Un besote.

Elen dijo...

Que cierto es!! La vida a veces corre demasiado, y nos atrapa en una espiral donde los minutos faltan y las cosas que hacer sobran..
¡¡Como corre la vida!! Y que pena sentir que no hacemos otra cosas que dejarnos arrastrar.
Un besote.

Reysagrado dijo...

Haz como la vida, que tiene su propia universo, tiempo, velocidad y reglas: créate el tuyo propio, y así, en cuanto veas por un momento en que la vida se acopla al tuyo, ¡zas!, reacciona y tómalo

Besitos desde mi universo:**

Liz Marin dijo...

la vida va demasiado deprisa y hay q ir subido a los trenes de la vida sin casi respirar


besitosssss

MORGANA dijo...

HOLA ANNA,SOLO QUERIA DECIRTE ADIOS.NO ESTOY PASANDO UN BUEN MOMENTO...QUIZAS CIERRE MI ESPACIO.BESOS.MJ

ESENCIA DE MUJER dijo...

Hola Anna...asì es la vida, ràpida y fugaz, por ello debes vivirla lo mejor que puedas...dando lo mejor de ti...
Imagina la historia de la humanidad, desde su origen...què es nuestra vida en esa inmensidad? Solo un suspiro.

Besotes.
Marìa Laura.

Soñadora dijo...

Es cierto que la vida corre, pero hay que agarrarle el ritmo y correr a su paso, sintonízándonos con ella. O quizás compensando ese acelerar, con una buena dosis de calma interior.
Besitos,

Núria dijo...

Hola Anna!. Fa una colla de dies que no he estat conectada a l´ordinador però ja veig que tu ets fidel amb els teus pensaments sempre enriquidors i molt adaptables a tothom perquè parles de temes molt humans. El tema del temps és molt recorrent perquè de vegades corre molt i altres molt poc tot depén dels moments que passes. Un petó.

una sonrisa dijo...

Ufff el tiempo!! Miro a mis hijos y parece que fué ayer cuando gateaban..
Muchas veces pienso, si hubiera echo esto.. o lo otro... pero tambien pienso, aun tengo tiempo y no pienso desaprovecharlo en.. pude haber echo y no hice!!

Un besito!!!!

Susi DelaTorre dijo...

El tiempo no sabe de nada
que nos suceda, sintiendo la necesidad de un respiro,
de un " paren el mundo "!!!

No dejes que el calendario te coma a bocados, debería ser un cómplice y no un rival, Anna...

Saludos, y te sigo!

cyber_ninia dijo...

es cierto la vida no te espera y el tiempo mucho menos, pero tampoco es que nos vamos a ogoviar todo el resto de nuestra vida por lo que hicimo o lo que no hicimos, o lo que dejamos de hacer.....


chaus!!!

cyber_ninia dijo...

es cierto la vida no te espera y el tiempo mucho menos, pero tampoco es que nos vamos a ogoviar todo el resto de nuestra vida por lo que hicimo o lo que no hicimos, o lo que dejamos de hacer.....


chaus!!!

Oscuro dijo...

La vida tiene su propio ritmo y hay momentos que pasan con la fugacidad de un parpadeo, por eso conviene hacer todo lo que se pueda y disfrutar cada instante.

Un besito

Anónimo dijo...

si uno consigue sentirse menos víctima del destino sentirá que vive la vida de otra forma. Cambia el enfoque te sentirás mejor.

Vlad dijo...

No todos somos iguales, sino diferentes. Tal vez por esa razón yo me sienta algo desorientado. El mero hecho de querer reunirme con los de mi especie me da escalofríos

Jorge Martin dijo...

es verdad que el tiempo pas deprisa y me he dado cuenta que contra más mayor me hago más deprisa me pasa... la verdad no se como frenarlo, por que la vida és maravillosa y cuando me quiera dar cuenta se abra acabado...nos leemos

soltando pájaros dijo...

Jaja, si querés sacarte la duda pasate de nuevo..que ahora la imagen sí se deja ver :)
Y es una imagen de un día muy especial(de hace un tiempito ya) En Buenos Aires no suele nevar :)

Un abrazo anna
gracias por pasar ^^

Anónimo dijo...

A veces el reloj nos persigue con una guadaña entre las garras...

muy buen escrito amiga!

Besitos

m dijo...

siempre hay tiempo libre para compartir, para hacer un stop y escuchar a tus sentidos...

me gusta mucho lo que escribes, la intensidad de tus letras y esa parte tuya que hace especial tu lugar :)

besitos

Elena Cardenal dijo...

Estoy de acuerdo contigo, cuando las cosas no dependen de uno solo nos queda resignarnos, pero se hace muy duro! prefiero que las cosas dependan de mi, de mi trabajo y esfuerzo, pero no siempre es asi.
Besos!!

Miganel dijo...

Yo siempre he pensado que hay que cambiar de hábitos, para no acostumbrar (demasiado) a la mente sobre las cosas cotidianas ques solemos hacer cada día... Es como engañarle haciendo las mismas cosas pero de una forma distinta...

Saluditos!!!

Sombra de Luna dijo...

ultimamente a mi me pasa lo contrario: que me sobra el tiempo porque no se con quien compartirlo, o porque por tristes circunstancias esas personas no estan conmigo
un beso

Blogs de Mayores dijo...

Hola, anna.
Te informamos de que hemos publicado una encuesta nueva en el blog.
Tu opinión para nosotros es muy importante ¡Por eso nos gustaría conocerla!

Gracias por tu colaboración.
Un afectuoso saludo.

Tanais dijo...

Cuanta razón llevas pero fíjate a mi me pasa una cosa, pienso q tengo mucho q hacer y q es imposible y me cierro en banda, ni siquiera intento sacar ese huequecillo para hacer al menos una cosina, ayyys!

M.F dijo...

IMPOTENCIA.. tremenda. porque sabemos que la vida es tan incierta. Y en vez de animarnos, en vez de hecharnos al viento con nuestros deseos...Nos guardamos en la caja de los recuerdos.. Como si ya no hubiera otra oportunidad..

la hay?