lunes, 23 de febrero de 2009

UNA DECISION

Llevo unos días que debo tomar una gran decisión y me encuentro que la cabeza me va ha estallar. Me siento como al borde de un precipicio y si miro a lo lejos solo la veo a ella, mirando sin poder decir gran cosa, simplemente intentándome apoyar pero a la vez estallando contra las rocas; si miro hacia mi el cielo esta ennegrecido, sin ningún ápice de luz, intentándome indicar un poco cual es la ocasión correcta para precipitarme hacia esa decisión. Como saber cuando es el momento de actuar, de ser fuerte y tomar las riendas de mi vida y luchar por ello. Se que este gran paso es importante para mi y a la larga importante para las dos. Es duro ahora pero se que debo hacerlo, se que debo ser muy fuerte y luchar contra mis miedos. Tengo que ganar esta batalla o quizás la guerra a mi interior. No lo se, no lo sabré hasta que no lo haga, quizás solo sera un simple paso mas, pero ahora mismo es un paso, y para mi un paso es oxigeno. Es ese oxigeno que ahora necesito para respirar, para poderme mirar cada mañana al espejo y no sentir asco de mi misma por vivir en estos instante que duran horas, semanas, meses.

4 comentarios:

Anónimo dijo...

No tinc cap dubte que prendràs la decisió correcte,... saps que et recolzaré decideixis el que decideixis...

anna dijo...

Com ja saps aquesta hora, ja no cal pendra la decisio ja l'han pres per mi. El puto passat es torna a interposar al meu futur.

Anónimo dijo...

Me gusta la composicion que has hecho de la imagen con tus palabras, una sola foto representado la inquietud de dos personas. Magnifico.

Saludos.

anna dijo...

Gracias ante todo,pero es lo que intento hacer en todos los post. Saludos seas quien seas.