lunes, 27 de abril de 2009

ASIMILAR QUE LAS COSAS NO ENCAJAN

Como se puede asimilar que por mucho que uno intente encajar las cosas de la vida, las circunstancias, te das cuenta que muchas se escapan de tus manos, que llega un momento que todo queda parado y que no puedes hacer nada más. De donde puede sacar uno fuerzas para seguir levantándose cada mañana y pensar que ese día va a ser diferente.
Porque tendría que ser diferente, es que a caso hay una hada por las noches que puede convertir el día de mañana en una nueva vida, en una nueva oportunidad, no señores, la vida es así y nadie puede cambiarla.
Uno puede estar meses luchando con su interior, con sus fantasma, perdonando a sus adversarios, pero y que pasa luego cuando ya ha hecho todo ese camino y aun se ve ahí, sentado en el sofá, esperando que algo ocurra.
No todo depende de uno, esos años mal gastados cuando su opinión aun no era valorada, quien le va hacer recuperar eso, nadie, nadie, nadie. En cambio ahora su destrozo emocional, esos caprichos de la vida, quien lo está pagando ahora, quien se siente rediculizado a cada instante, solo él. Quien ahora no puede lograr sus sueños, o simplemente dar pasos por errores de sus antepasados es él, es él quien lo paga, y a quien a día de hoy, aun se le pide que perdone y él aun a si ha sido capaz de hacerlo.
Porque se sigue juzgando, porque se siente preso, porque no es feliz ........

14 comentarios:

Mariluz GH dijo...

Se sigue juzgando porque está "atrofiado" por su experiencia. Le han juzgado "demasiado" y ha aceptado que es una práctica habitual. ¡No es cierto!... pero debe aprenderlo, aceptarlo y mirar hacia adelante, por sí mismo.

Se siente preso porque está aprendiendo a volar sin una cadena al cuello... el sentirse ligero de peso le lanzó precipitadamente hasta una dirección que -quizá- no era la que quería en ese momento y trata de volver atrás, volando contra el viento.

No es feliz porque no ha aprendido a amarse a sí mismo por encima de todas las cosas. Ya lo dijo "el loco": «amarás, como a tí mismo».

Anna, te paso un enlace para que -si quieres- lo visites: http://entreimagenypalabra.blogspot.com/2008/11/las-muletas-b-brecht.html

Un beso (o dó)

Unknown dijo...

Hay dos formas de vivir la vida, desde el "amor" o desde el "temor".
Cuando uno vive desde el amor, palabras como preso, juzgado...no existen. Uno está conectado consigo mismo, se conoce y puede elegir.

De qué tiene miedo? Vivir con miedo no es vivir.

Como siempre digo...la vida de uno es el resultado directo de las verdaderas intenciones.

Cuál es la verdadera intención de este post?

Un abrazo y...+perspectiva, +amor, +creatividad.

Favio dijo...

porque me la paso perdonando adversarios, porque la vida no es justa nunca y sé que no va a cambiar porque el hada que mencionas no existe...

no sé si me estás señalando o porque lo escribiste...

Anónimo dijo...

Sabemos como es la vida, sin hadas, sólo cada uno tiene su varita mágica, a días funciona a días, a temporadas, incluso años, no...

Cada uno de nosotros debemos hacer funcionarla como podamos, y aprender a manejarla con paciencia...

Besos.

Sol - Estaré siempre dijo...

Soy una persona que a veces tiene miedos amiga.. pero como todos dicen eso te esclaviza, te encierra y no te deja vivir!!!
Tratar de hacerlo desde el amor, es la mejor manera de sacar fuerzas y demostrar que todo se puede, hasta lo que parece imposible, hasta lo que parece no encajar...Desde aca te mando mucha fuerza para soltar algunos miedos al cielo, como si fueran globos... !!!!
Besos cielo, llenos de luz para ti!!!

Berta dijo...

No hi ha NINGÚ que estigui prou "net" per poder jutjar als demés, NINGÚ!!

Evidentment no tot depèn de nosaltres, però el que si es pot fer és lluitar per millorar, per prendre'ns la vida el millor possible i per saber encaixar tot el que vingui, sigui bo o dolent... només d'aquesta manera podrem ser més feliços.

Lili.- dijo...

Anna siempre creí que las Hadas están dentro nuestro, somos capaces de cambiar las cosas, de generar Magia... Cuando logramos cambiar de actitud ante las cosas tristes, dolorosas, crueles de la Vida empezamos a cambiarlas. Cambiando nosotros ante ellas!.
Hay cosas que no podemos modificar, pero si podemos modificar nuestra actitud!.
Coincido que el Amor es la mejor herramienta. Y empezar por amarnos a nosotros mismos, dejar de tenernos pena o lástima, dejar de temer esas fuerzas desconocidas que disponemos, sabernos fuertes, seguros, dejar de temerle a la Vida...
Puedo asegurarte mi amiga, que cuando iniciamos el camino del conocimiento interior y decidimos hacer de nuestra Vida un transitar pleno, cuando abocamos la energía a aprender de cada situación, cuando nos disponemos a Amar y Amarnos... La Vida empieza a disfrutarse...
Te dejo un beso bahiense.-

roxana dijo...

NO TODO DEPENDE DE UNO, PERO SI UNA GRAN PARTE. LA VOLUNTAD, EL CONOCIMIENTO , LAS GANAS, EL AMOR HACEN QUE EL MOTOR SE PRENDA!!
lA PRIMER PUERTA QUE SE ABRE ES CUANDO NACEMOS DE AHI EN MAS TODO!!!!!!!!!!
ABRAZOTE BUENA SEMANA

Liz Marin dijo...

las fuerzas se han de sacar hasta de donde no hay para tirar paraadelante siempre


besitossss

Jorge Martin dijo...

hay momentos en la vida que todo se hace incontrolable, que hay fuerzas externas en el mundo que todo viene en negativo...pero ante ello siempre hemos de ser positivos y siempre mirar hacia adelante..nos leemos

Natalia Astuácas dijo...

Anna, me gustó mucho tu post, sentí en mi vida cada una de tus palabras, incluso creo que me llegó como por arte de magia...
Es cierto que algunas cosas no cambian y esa lucha que una da se queda en la nada...

Un abrazote, cuidate mucho si por favor, besitos.

Soñadora dijo...

Querida Anna, te he dejado una invitación en mi blog!
Besitos,

Anónimo dijo...

La vida es puro imponderable más allá de nuestros deseos. Muchos los hemos perseguido, muchos los hemos logrado, muchos, muchos, no.

¿Hay alguna vida que como un gran rompecabezas tiene todas las piezas en su lugar?

No tendríamos más que hacer...

Pensamientos en voz alta.

Buen escrito para pensar mucho.

Un beso Anna

Mabel dijo...

La vida está llena de altibajos, un día todo es perfecto y al día siguiente ya no lo es. Lo que hoy tienes claro, puede que mañana ya no. Si algo te gusta mucho puede que con el tiempo deje de hacerlo. Creo que lo mejor es ser consciente de estos cambios y tratar de controlar estos pensamientos que tienen vida propia, yendo a desembocar poco a poco a el equilibrio.
Bonita entrada. Te dejo un enlace de algo que pienso que tiene que ver:
http://esenciadanielle.blogspot.com/2009/02/si-estamos-aqui-es-por-la-tenacidad-de.html
Saludos!